Ağlıyorum... Her anıma bir gözyaşı damlıyor. Biliyorum, kelimeydi o. Varlığı yokluğun ellerinden kurtaran kelamdı. En güzel kudretin kelimesiydi o. Üfledi, âmâ gözler açıldı; dermansız dertler iyileşti; ölüler dirildi. Kelimemdi o benim. Biricik kelimesiydi annesi Meryem'in. Vakit akşam... İsa'mın müjdesi kulaklarımda: "Ben gidiyorum, o gelsin! Faraklit gelsin Ahyet gelsin!" Nuriye Çeleğen Hz. İsa'nın mübarek annesi Hz. Meryem'i, "iffetini en güzel şekilde koruyan" o kalp çiçeğinin asırlara ışık tutan hikâyesini dupduru bir dille anlatıyor. Meryem olmanın, velayet mertebesinde bir "kul" olmanın, en büyük peygamberlerden birini yetiştiren bir "anne" olmanın kalplere nakış gibi işlenecek öyküsü...