Böyle bir güç Küçük Prens'i heyecanlandırdı. Kendisi ona sahip olsaydı sadece kırk dört kez değil, yetmiş iki kez hatta yüz ve hatta iki yüz kez güneşin batışını seyredebilirdi; sandalyesini hiç kımıldatmadan. Terk ettiği küçük gezegenini anımsayıp biraz üzüntü duydu ve kraldan bir iyilik yapmasını istemek için tüm cesaretini topladı: -Güneşin batışını seyretmek isterdim. Lütfen benim için güneşe batmasını emredin. -Bir generale, kelebek gibi bir çiçekten diğerine uçmasını veya bir trajedi yazmasını ya da bir martıya dönüşmesini emretsem ve o da bu emri yerine getirmese kim, o mu yoksa ben mi suçlu olurdum? -Siz olurdunuz, dedi Küçük Prens kesin bir dille. -Doğru. Herkesten verebileceği şeyi istemek gerekir, diye yanıtladı kral.